Ակսել Բակունց վերլուծություն

Ակսել Բակունցը ծնվել է 1899 թվականին, Գորիսում: Նահայրենասեր էր, քանի որմասնակցել է Կարսի, Էրզրումիկռիվներին, ապաՍարդարապատիհերոսամարտին: Իհարկե,Ակսել Բակունցիստեղծագործություններնունեն ընդհանուր մի բան, որըբնորոշ են միմիայն նրան: Նագրում է մի փոքր ռոմանտիկ,քնարական, քնքուշ
 ոճով: 

Ակսել Բակունցի կյանքիմասին հետաքրքիր դրվագներից ամենահայտնին սա է: Բակունցը երկար խոսել չէր սիրում, վիճում էրհազվադեպ, բայց` անզիջում, շիտակ ու աննահանջ: Երբբարձր տրամադրություն էր ունենում, երգում էրԿոմիտասի երգերից: Խմում էր առիթից- առիթ: Սիրում էրգյուղը:

- Իմ բոլոր պատմվածքները մինչև թղթին հանձնելըմտքումս գրել եմ ձի նստած` գյուղից գյուղ շրջելիս,- ասում էր նա: Զբոսնելիս կկռանար, կվերցներ միհողակոշտ և ագահաբար կհամբուրեր:

 - Ոչ մի հող այսպես չի բուրում, չէ, - հպարտանում էրԲակունցը:

Բակունցը սիրում էր ազատությունը ոչ այնպես, ինչպեսբոլորը, այլ՝ առավել: Այդ մասին վկայում են նրամասնակցությունը Կարսի, Էրզրումի կռիվներին, Սարդարապատի հերոսամարտին, ինչպես նաև նրաստեղծագործությունների բովանդակությունները: Նրաազատասեր լինելը ապացուցում է նաև այն, որ նրա«Խոնարհ աղջիկը», «Միրհավը», «Ալպիական մանուշակը»պատմվածքներում նա պատմում է հայկական հինսովորույթների, ավանդույթների մասին՝ աղջիկը պ­ետք էհեզ լինի, նրա փոխարեն իր ծնողները պետք է ընտրենամուսին, սիրահարվելն ու սիրելը արգելվում է:«Սպիտակ ձին» ստեղծագործությունում նույնպես արտահայտված էր այս ամենը, քանի որ ձին նույնպեսձգտում էր ազատությանը:

«Սպիտակ ձի»

Ցոլակ` Սիմոոնի ձին, ուներ կապտավուն մորթի, որի վրա, ինչպես աստղերը, ցրված էին սպիտակ նշաններ։ Ուներերկար, ալիքաձև պոչ: Ասում էին, որ նա մի հինազնվական ցեղի ձի է:

Սպիտակ ձիու նկարագրությունը. «Արևը դեմից էր ևարևը ոսկևորել էր ձիու մարմար ճակատը, արծաթաձույլասպանդակները և պողպատյա սանձը։ Ձիավորը ձիուհետ միաձույլ էր և թվում էր, թե արևմուտքի գորշ ամպերիպատվանդանից պոկվել էր մարմարիոնե մի հեծյալ ևարշավում էր որպես չքնաղ տեսիլք։»

Իսկ կապտավուն ձին բոլորրովին մերկ վազում էրհրապարակով, երբ ուզում էին նրան բռնել, սանձել,հեծնել: Նա երամակի ձի էր, սնվել էր լեռներում, երբեքհեծվոր չէր նստել մեջքին, սանձը չէր դիպչել մռութին, սմբակները պայտ չէին տեսել: Այստեղից հետևում է, որնա ազատատենչ էր, միշտ եղել էր ազատ և ուզում էր էլիլինել ազատ: Իմ կարծիքով Ցոլակի կերպարով հեղինակը ուզում էր ներկայացնել մարդ արարածին, ով նույնպեսցանկանում է  ապրել ազատության մեջ, կամ էլ մեռնել:

Բակունցի գրելաոճի հատկություններից էր նաև այն, որիր պատմվածքներում շատ էր օգտագործումհամեմատություններ, որոնք այն դարձնում էին էլ ավելիպատկերավոր:

1. Ամպը վարագույրի պես

2. Ծուխը ձգվում է կապույտ երիզի նման

3. Քարայծի նման մագլցում էին

4. Գազազած արջի նման ոստյուն

5. Կաքավի ոտքի պես կարմիր